Ο επικοινωνιακός πατριωτισμός του Δ. Στεργίου (με λεφτά των δημοτών)

Την παραμονή των Χριστουγέννων (24/12/2011), ο πρώην πρωθυπουργός της Τουρκίας Μεσούτ Γιλμάζ, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Birgun, δηλώνει ότι μυστικά κονδύλια χρησιμοποιήθηκαν από το τουρκικό κράτος για τον εμπρησμό ελληνικών δασών, κατά την περίοδο 1995-1997.

Η δήλωση Γιλμάζ ήρθε ως «μάννα εξ ουρανού» στα χέρια του Δ. Στεργίου,  προκειμένου να κερδίσει και πάλι τα φώτα της δημοσιότητας σε πανελλαδικό επίπεδο. Έχοντας απολέσει  από τις 3/3/2011 τον τίτλο του «προστάτη του Πεντελικού» ως πρόεδρος του Συνδέσμου Προστασίας και Ανάπλασης Πεντελικού – ΣΠΑΠ (μετά την ήττα του από τον Δήμαρχο Αμαρουσίου Γ. Πατούλη), είχε σταματήσει η προνομιακή μεταχείριση των ΜΜΕ (δεντροφυτεύσεις, ποτίσματα, πυρκαγιές).

Αγωνιώντας μήπως κάποιος άλλος επενδύσει πρώτος επικοινωνιακά στο θέμα, ο Δ. Στεργίου συγκάλεσε στις 3/1/2012 έκτακτη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Πεντέλης (μόλις μία εβδομάδα μετά τις δηλώσεις Γιλμάζ) με μοναδικό θέμα την «Προσφυγή του Δήμου Πεντέλης στα αρμόδια Ελληνικά ή Διεθνή δικαστήρια για την διεκδίκηση αποζημίωσης με σκοπό τη δενδροφύτευση των εκτάσεων του Δήμου Πεντέλης που κάηκαν τα έτη 1995 - 1997 και για τα οποία υπήρξε δήλωση του πρώην Πρωθυπουργού της Τουρκίας κ. Μ. Γιλμάζ». Φυσικά το θέμα θα μπορούσε να έρθει  σε προσεχή τακτική συνεδρίαση καθώς (αξίζει να σημειωθεί) κάθε συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου βαραίνει τον προϋπολογισμό του Δήμου για τις αποζημιώσεις των συμμετεχόντων κατά 4000€ περίπου!

Ανέκδοτο του καλοκαιριού ή δήλωση μετάνοιας; Ο Μ. Γραφάκος καταδικάζει τη βία!

Με άρθρο παρέμβαση με τίτλο «Η ψήφος θυμού φέρνει άσχημα αποτελέσματα» στις 8 Ιουνίου 2012, ο Μ. Γραφάκος με αφορμή την επίθεση του Η. Κασιδιάρη εναντίον της Λ. Κανέλλη και της Ρ. Δούρου στην εκπομπή του Γ. Παπαδάκη έσπευσε να καταδικάσει το γεγονός.

Και οφείλω να ομολογήσω ότι συμφωνώ στο 100% του περιεχομένου της παρέμβασης του. Στην πολιτική όμως (αλλά και σε πολλές άλλες περιπτώσεις) δεν έχει τόση σημασία το περιεχόμενο ενός άρθρου – παρέμβασης αλλά το ποιος είναι ο συγγραφέας του!

Είναι λοιπόν παράδοξο να καταδικάζει τη βία ένας αυτοδιοικητικός που επανειλημμένα έχει προβεί σε διαφόρων μορφών πράξεις βίας. Έχοντας ως αρχή να στηρίζομαι μόνο σε γεγονότα  θα σταχυολογήσω μερικά παραδείγματα: